غارها چگونه به وجود می‏آیند؟

هر گونه گذرگاه یا راه زیرزمینی که بر اثر جریان آب‏های اسیدی و نفوذ آنها در سنگ‏های آهکی به وجود می‏آید، غار نامیده می‏شود. این آبها در سنگ‏ها نفوذ می‏کنند و گاهی وقت‏ها شبکه‏ای از حفره‏های بزرگ زیرزمینی را به وجود می‏آورند.

پس از تشکیل هر غاری، آب از سقف و دیوارهای آن چکه می‏کند، و این امر،بیشتر وقت‏‏ها سبب به وجود آمدن شکل‏های عجیبی در کف و سقف غارها می‏شود که استالاکتیت و استالاگمیت نامیده می‏شوند.

غارنشینان

هر کسی را که در غار زندگی می‏کند، می‏توان غارنشین نامید؛ اما منظور ما از «غارنشین» معمولاً اجداد و نیاکان انسان‏های امروزی هستند.

غارها، محل‏هایی طبیعی درون کوه‏ها و زیرزمین هستند که در برابر تهدیدات شرایط جوی نامناسب و حیوانات وحشی، پناهگاه خوبی محسوب می‏شوند. این غارها اولین نقاط مسکونی انسان‏ها بوده‏اند.

دهانه غارها معمولاً خشک هستند و هنگام سردی هوا می‏توان در آنجا آتش روشن کرد. این غارها، هنگام گرمی هوا نیز پناهگاه خوبی در برابر تابش خورشید هستند. محصور و بسته بودن غارها نیز به غارنشینان امکان مبارزه با حیوانات خطرناک را می‏دهد. امروزه، هنوز بقایا و آثار غارنشینان در برخی از نقاط جهان- چین، جنوب‏ آسیا، اروپا و آفریقا- یافت می‏شود. در چنین مکان‏هایی ابزار و سلاح‏های مورد استفاده آنها به همراه استخوان حیوانات شکار شده، در زیر زمین مدفون است. خاکستر و بقایای آتش آنها نیز به دست آمده و در اعماق غارها گورهای غارنشیان همچنان باقی مانده است. روی برخی از دیوارها هم نقاشی‏‏ها و کنده‏کاری‏های به چشم می‏‏خورد. باستان شناسان با توجه به چنین مدارکی توانسته‏‏اند اطلاعات زیادی درباره چگونگی زندگی انسان‏های باستان به دست آورند.

نخستین کتاب مرجع من